معرفی کامل روستای مغان با تصاویر

مغان:

مغان در اصل قبیله ای از قوم ماد بودند که مقام روحانیت منحصراً به آنان تعلق داشت . آنگاه که آیین زرتشت بر نواحی غرب و جنوب ایران یعنی ماد و پارس مستولی شد مغان پیشوایان دیانت جدید شدند.(فرهنگ لغت دهخدا) در کتاب اوستا نام طبقه ٔروحانی را به همان عنوان قدیمی که داشته اند یعنی آترون می بینیم اما در عهد اشکانیان و ساسانیان معمولاً این طایفه را مغان می خوانده اند. (فرهنگ فارسی معین )

شعرای بزرگ ایران حافظ،سعدی،فردوسی،خاقانی و… هر کدام در اشعار خود به نحوی اشاره ای به مغان داشتند

مغان در شاهنامه فردوسی:

• برفتند ترکان زپیش مغان

کشیدند لشکر سوی دامغان

• ……………

 مغان در غزلیات حافظ:

• دلم ز صومعه بگرفت و خرقه ی سالوس

كجاست دیر مغان و شراب ناب كجا؟

• در خرابات مغان نور خدا میبینم

این عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم

• تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

سر ما خاک ره پیر مغان خواهد بود

• حلقه پیر مغان از ازلم در گوش است

بر همانیم که بودیم و همان خواهد بود

• مرید پیرمغانم ز من مرنج ای شیخ

چراکه وعده توکردی و او به جا آورد

• گر مدد خواستم از پیر مغان عیب مکن

شیخ ما گفت که در صومعه همت نبود

• ……………..

مغان در اشغار خاقانی:

• گفتی به مغان رو و به می بنشین

کاین اتش غم جز اب ننشاند

• رفتم به مغان و هم ندیدم کس

کو اب طرب به جوی دل راند

• …………….

مغان در اشعار استاد سخن سعدی:

• مغان را خبر کرد و پیران دیر

ندیدم در ان انجمن روی خیر

• ……………..

مغان در اشعار سلمان ساوجی:

• سر زده داخل مشو میکده حمام نیست

حرمت پیر مغان بر همه کس واجب است

• ………………